ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1944
Η μάχη στο σπιτάκι – «κάστρο» της οδού Μπιζανίου
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ – ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, ΔΥΟ ΕΚ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΕΚΕΙ
ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ σήμερα, 79 ολόκληρα χρόνια από τη διεξαγωγή της επονομαζόμενης και Μάχης της Καλλιθέας, με επίκεντρο μία μικρή οικία επί της οδού Μπιζανίου 5 (τότε 10).
Μία μάχη, για την οποία στο πέρασμα του χρόνου έχουν γραφτεί μεν πολλά, αλλά, δυστυχώς δε, έχουν διαστρεβλωθεί και αρκετά…
Ήταν ξημέρωμα, λοιπόν, της Δευτέρας 24 Ιουλίου 1944 και σε ένα μικρό σπιτάκι επί της οδού Μπιζανίου (το οποίο φυσικά ουδέποτε υπήρξε Φρουραρχείο του Ε.Λ.Α.Σ., όπως λανθασμένα αναφέρεται ακόμα και στο Λεύκωμα του Δήμου Καλλιθέας: «Καλλιθέα. Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της Πόλης», του 2006, σελίδα 182), 11 νεαρά παλληκάρια κυνηγημένα από τους Γερμανοτσολιάδες, Ταγματασφαλίτες του περιβόητου Διοικητή της Χωροφυλακής, Νικόλαου Μπουραντά, που είχαν ενισχυθεί και με δυνάμεις των SS, καταφεύγουν εκεί για να κρυφτούν. Ένας εξ’ αυτών, αποφασίζει σχεδόν άμεσα να φύγει από την μικρή αυτή οικία, καθώς θεωρεί ότι δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Οι υπόλοιποι όμως 10 νεαροί ήρωες μένουν και τις επόμενες ώρες, θα γράψουν με χρυσά γράμματα, νέες σελίδες απαράμιλλου σθένους και αντίστασης, όπου ο μαρτυρικός θάνατός τους μνημονεύεται, ευτυχώς, ως τις μέρες μας.
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής προς τα δέκα παλληκάρια, τα οποία πέρασαν στο Πάνθεον της Ιστορίας μας ως σύγχρονοι ήρωες Σπαρτιάτες, ας θυμηθούμε εδώ τα ονοματεπώνυμά τους:
Θανάσης Αλεξίου, 20 ετών.
Γιάννης Ιωακειμίδης, 17 ετών.
Σπύρος Χατζηπουλημένος, 17 ετών.
Δημήτρης Γαλιάτσος, 19 ετών.
Δημήτρης Βασιλειάδης, 19 ετών.
Ιορδάνης Παπαδόπουλος, 20 ετών.
Στέλιος Βιτσέντζος, 20 ετών.
Γιώργος Γυμνόπουλος, 21 ετών,
Γαβριήλ Μυριδινός, 25 ετών και
Παύλος Λιγνόπουλος, 20 ετών.
Αιωνία η μνήμη τους.
Είχε προηγηθεί βέβαια μία ημέρα όπου οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Αθήνα είχαν επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές και ανελέητο κυνηγητό κατά όλων όσων αντιστέκονταν σθεναρά, προσπαθώντας, παράλληλα, να συγκεντρώσουν όσους περισσότερους άνδρες μπορούσαν για να τους στείλουν στη Γερμανία ως εργατικό δυναμικό.
Στην μικρή οικία επί της οδού Μπιζανίου 5, διέμεναν τότε μία 39χρονη μητέρα, η Ιωάννα Μέγα, μαζί με τα τρία ανήλικα παιδιά της, την 12χρονη Ευθαλία Μέγα, τον 9χρονο Χριστόδουλο (Χρήστο) Μέγα και την 4χρονη Μαρία Μέγα. Ο σύζυγος της 39χρονης μητέρας και πατέρας των τριών ανήλικων παιδιών, Ιωάννης Μέγας, πρώην Διευθυντής στο όμορο με το σπίτι τους Δημοτικό Σχολείο, είχε, δυστυχώς, αποβιώσει πριν από τον πόλεμο και την κατοχή.
Η εφημερίδα μας, πιστή πάντοτε στην ορθή και με ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία, καταγραφή των ιστορικών – και όχι μόνο – γεγονότων και σε ανάμνηση αυτής της Μάχης, αναδημοσιεύει παρακάτω, αφενός μεν το ρεπορτάζ που είχε αναρτηθεί για πρώτη φορά στις 24 Ιουλίου 2018, εκεί όπου συμπεριλαμβάνεται η συγκλονιστική συνέντευξη – μαρτυρία – ντοκουμέντο των δύο εκ των τριών ανήλικων τότε παιδιών που διέμεναν στην μικρή οικία, της Κας Ευθαλίας Μέγα – Φραγκούλη και του κ. Χριστόδουλου (Χρήστου) Μέγα, οι οποίοι ως οι μοναδικοί αυτόπτες μάρτυρες, εξιστορούν το τι πραγματικά συνέβη εντός της οικίας τους πριν από 78 ολόκληρα χρόνια σαν σήμερα (βλέπε εδώ), αφετέρου δε, το αντίστοιχο ρεπορτάζ μας της 13ης Οκτωβρίου 2021, εκεί όπου γίνεται αναλυτική ενημέρωση για τα εγκαίνια που τελέστηκαν και τη μετατροπή της πλήρως ανακαινισμένης πλέον μικρής οικίας, ως χώρου Ιστορικής Μνήμης της Εθνικής Αντίστασης (βλέπε εδώ).
Η Κα Ευθαλία Μέγα – Φραγκούλη και ο αδερφός της κ. Χριστόδουλος (Χρήστος) Μέγας, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που ευγενικά είχαν παραχωρήσει στην εφημερίδα μας.
