ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ – “ΚΑΣΤΡΟ” ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΠΙΖΑΝΙΟΥ

Μία συγκλονιστική συνέντευξη – μαρτυρία!!!

ΔΥΟ ΕΚ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΕΚΕΙ, ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΕΒΗ

ΗΤΑΝ Κυριακή 23 Ιουλίου του 1944. Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Αθήνα, “έπνεαν τα λοίσθια” και είχαν επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές κυνηγητό κατά όλων όσων αντιστέκονταν σθεναρά στη συνεχιζόμενη κατοχή.

Οι μάχες μεταξύ των Γερμανών και των δοσίλογων Ελλήνων συνεργατών τους, των γερμανοτσολιάδων και ανδρών του περιβόητου Ταγματασφαλίτη Μπουραντά, με τους άνδρες και τις γυναίκες των αντιστασιακών οργανώσεων σε Δουργούτι, Καισαριανή, Βύρωνα και σε άλλες γειτονιές της πρωτεύουσας, όπως εδώ στην Καλλιθέα, μαίνονταν επί ώρες, χωρίς επιτυχές αποτέλεσμα για τους κατακτητές.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 24 Ιουλίου 1944, σε ένα μικρό σπιτάκι επί της οδού Μπιζανίου, εδώ στην Καλλιθέα, επρόκειτο για γραφτούν μερικές από τις πιο ένδοξες σελίδες αντίστασης. Έντεκα νεαρά παλληκάρια – και όχι δέκα, όπως ήταν έως σήμερα γνωστό – κυνηγημένα από τους άνδρες του Μπουραντά, που πλέον είχαν ενισχυθεί με δυνάμεις των SS, κατέφυγαν για να κρυφτούν, στο σπιτάκι – “κάστρο”, εκεί όπου κατοικούσαν μία 39χρονη μητέρα, μαζί με τα τρία ανήλικα παιδιά της.

Η 39χρονη, τότε, μητέρα, ονομάζονταν Ιωάννα Μέγα και τα τρία ανήλικα παιδιά της, ήταν η 12χρονη Ευθαλία Μέγα, ο 9χρονος Χριστόδουλος (Χρήστος) Μέγας και η 4χρονη Μαρία Μέγα. Ο πατέρας τους Ιωάννης Μέγας, πρώην Διευθυντής στο όμορο με το σπίτι τους Δημοτικό Σχολείο, είχε αποβιώσει πριν από τον πόλεμο και την κατοχή.

Με την σχεδόν βίαιη είσοδο των 11 ΕΠΟΝιτών στο σπιτάκι, ένας εξ’ αυτών προτίμησε να μην παραμείνει, αλλά να φύγει και να προσπαθήσει να κρυφτεί κάπου αλλού.

Το τι επακολούθησε κατά το επόμενο πεντάωρο, είναι, λίγο – πολύ, γνωστό, καθώς υπάρχει πληθώρα δημοσιευμάτων για το τι συνέβη στην άνιση μάχη μεταξύ των δέκα νεαρών παλληκαριών και των πολυπληθέστερων και με πολλαπλά διαθέσιμα πολεμικά μέσα, κατοχικών δυνάμεων.

Δύο όμως χαρακτηριστικά γεγονότα, με το πέρασμα του χρόνου, έχουν παραποιηθεί.

Το 1ο. Έως σήμερα ήταν γνωστό, ότι το ένα από τα δέκα παλληκάρια, μόλις παραδόθηκε για να σωθούν τα τέσσερα μέλη της οικογένειας Μέγα που ζούσε στο σπιτάκι – κάστρο, πυροβολήθηκε και εκτελέστηκε επί τόπου. Σύμφωνα με την μαρτυρία, όμως, των δύο εκ των τριών παιδιών τότε, όχι μόνο δεν εκτελέστηκε επί τόπου, αλλά κατάφερε προφανώς να δραπετεύσει και να επιβιώσει και του πολέμου, καθώς το συγκεκριμένο παλληκάρι το συναντούσαν για αρκετά χρόνια αργότερα.

Το 2ο, και φυσικά ήσσονος σημασίας σε σχέση με το 1ο, ότι ένα φυτό (μία Αγγελική, όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται) που υπήρχε μπροστά από την είσοδο του σπιτιού, το είχε φυτέψει ο νεαρός της οικογενείας, ο Χριστόδουλος (Χρήστος) Μέγας και όχι μέλη Ένωσης, οι οποίοι αργότερα τοποθέτησαν και μία επιγραφή, με την οποία ενημέρωναν ότι το συγκεκριμένο φυτό το είχαν φυτέψει οι ίδιοι σε ανάμνηση των δέκα ΕΠΟΝιτών, που έπεσαν μαχόμενοι για ιδανικά της φυλής μας. Το συγκεκριμένο μάλιστα παραποιημένο γεγονός, το είχε εκφράσει με παράπονο ο κ. Χριστόδουλος Μέγας και σε εκδήλωση που είχε διοργανωθεί στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης μας, το πρωί της Κυριακής 28 Φεβρουαρίου 2016.

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής προς τα δέκα παλληκάρια, τα οποία πέρασαν στο Πάνθεον της Ιστορίας μας ως σύγχρονοι ήρωες Σπαρτιάτες, αναφέρουμε εδώ τα ονοματεπώνυμά τους.

Οι δέκα ήρωες ΕΠΟΝίτες, ήταν οι Θανάσης Αλεξίου, 20 ετών, Γιάννης Ιωακειμίδης, 17 ετών, Σπύρος Χατζηπουλημένος, 17 ετών, Δημήτρης Γαλιάτσος, 19 ετών, Δημήτρης Βασιλειάδης, 19 ετών, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, 20 ετών, Στέλιος Βιτσέντζος, 20 ετών, Γιώργος Γυμνόπουλος, 21 ετών, Γαβριήλ Μυριδινός, 25 ετών και Παύλος Λιγνόπουλος, 20 ετών.

Σήμερα, ανήμερα της 74ης επετείου από την επονομαζόμενη Μάχη της οδού Μπιζανίου, έχουμε την τιμή και τη χαρά να παρουσιάσουμε στο αναγνωστικό μας κοινό, μία συνταρακτική αποκλειστική συνέντευξη – μαρτυρία, που ευγενικά και πρόθυμα δέχθηκαν να μας παραχωρήσουν λίγο χρόνο πριν, δύο εκ των τριών τότε παιδιών, ώριμοι σήμερα συνδημότες μας, η 12χρονη τότε Ευθαλία και ο 9χρονος τότε, Χριστόδουλος (Χρήστος) Μέγας.

Στην 13 λεπτών και 23 δευτερολέπτων σε διάρκεια συνέντευξή τους, καταθέτουν, για πρώτη φορά δημόσια, όλα όσα έζησαν ιδίοις όμμασι και μας παρουσιάζουν τα όσα συγκλονιστικά γεγονότα, καθώς και άγνωστες έως σήμερα πτυχές των όσων συνέβησαν κατά το 5ωρο περίπου που διήρκησε η μάχη, συγκλονιστικά γεγονότα που στιγμάτισαν για πάντα τις αγνές παιδικές τους ψυχές.

Η συγκλονιστική συνέντευξη, την οποία αξίζει να δει κάθε Καλλιθεάτης και κάθε Καλλιθεάτισσα, καθώς αποτελεί αληθινή μαρτυρία για το τι πραγματικά συνέβη στην μικρή οικία τη Δευτέρα 24 Ιουλίου 1944, έχει ως ακολούθως:

Τα τρία αδέλφια, η Ευθαλία, ο Χρήστος και η Μαρία, έχοντας από πολλού δημιουργήσει τις δικές τους οικογένειες, ζουν συνταξιούχοι πλέον στην πόλη μας, ενώ το σπιτάκι τους, έχοντας περάσει από χρόνια στην κατοχή του Δήμου Καλλιθέας και βρισκόμενο έως τώρα σε οικτρή κατάσταση, πρόκειται να συντηρηθεί και να μετατραπεί σε Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, καθώς, πρώτα στις 13 Ιουλίου 2016, ο Δήμαρχος της πόλης μας κ. Δημήτρης Κάρναβος υπέγραψε τις τεχνικές μελέτες για την έκδοση της απαιτούμενης οικοδομικής αδείας, στις 17 Μαΐου 2018, έγινε από το Δήμο μας, η προκήρυξη ανοιχτού διαγωνισμού του έργου “Αποκατάσταση Ιστορικού Κτιρίου Μπιζανίου και Περιβάλλοντος Χώρου”, ενώ από τις 16 Ιανουαρίου 2018, η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας Αττικής, ενέκρινε τη δαπάνη ποσού 365.000 ευρώ, για την αποκατάσταση του διατηρητέου οικήματος και για την ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου αυτού.

Ευχαριστούμε θερμά, τόσο τα δύο αδέρφια, την Κα Ευθαλία Μέγα – Φραγκούλη και τον κ. Χριστόδουλο Μέγα για την προθυμία τους να μοιραστούν μαζί μας και δημόσια πλέον, τα όσα έζησαν τα ξημερώματα της Δευτέρας 24 Ιουλίου 1944, όσο και την Κα Άνθια Μέγα – Χαβρέ, κόρη του κ. Χριστόδουλου, τόσο για την πολυτιμότατη βοήθειά της στη συλλογή στοιχείων, όσο και για την ευγενική παραχώρηση των φωτογραφιών από το αρχείο της οικογενείας της.