ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η βία και η τρομοκρατία στον Δυτικό Κόσμο

ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΑΛΤΟΥΤ

Ο ΚΥΚΛΟΣ της βίας και της τρομοκρατίας στον Δυτικό κόσμο άρχισε στις Βρυξέλλες τον Μάιο του 2014, όταν ένας Γάλλος ισλαμιστής που συνδέονταν με το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ (ISIS) άνοιξε πυρ στο Εβραϊκό Μουσείο στις Βρυξέλλες και σκότωσε τρία άτομα. Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι επιθέσεις στην εφημερίδα Charlie Hebdo στο Παρίσι, μια επίθεση σε ένα φόρουμ ομιλίας στη Δανία, οι επιθέσεις του Παρισιού στο Bataclan και το Stade de France και οι βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες.

Σε όλη την Ευρώπη, περισσότεροι από 185 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, αλλά ένας πληθυσμός άνω των 500 εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ε.Ε έχει τρομοκρατηθεί ή έστω θορυβηθεί από τα τεκταινόμενα.

Τουλάχιστον 50 άνθρωποι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 50 άλλοι τραυματίστηκαν, όταν ένας οπλοφόρος άνοιξε πυρ σε νυχτερινό κέντρο στο Ορλάντο της Φλόριντα, πρόσφατα. Ο οπλοφόρος, που αναγνωρίστηκε ως Omar Mateen, 29 ετών, σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς μετά από μια τρίωρη πολιορκία. Η σφαγή – η χειρότερη μαζική  στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών – ξεκίνησε όταν ο ληστής εισέβαλε στο Pulse Nightclub με ένα AR-15 τυφέκιο και ένα πιστόλι. Πριν από την επίθεση του, κάλεσε το 911 (Άμεση Επέμβαση) και δήλωσε την πίστη του στο ISIS.

«Δυτικές» καταβολές των τζιχαντιστών

Οι περιοχές που έγιναν οι τρομοκρατικές επιθέσεις μπορεί να φαίνεται πως δεν έχουν σχέση μεταξύ τους αλλά κάθε άλλο, αφού υπάρχουν στοιχεία στις Ευρωπαϊκές Υπηρεσίας Ασφαλείας πως από Βέλγιο και Γαλλία περίπου 2000 άτομα έχουν μεταβεί σε Iράκ, Αφγανιστάν, Συρία για να πολεμήσουν στο πλευρό του Ισλαμικού Κράτους. Ο Θεός να το κάνει!

Το Βέλγιο και η Γαλλία είναι οι δύο κατεξοχήν χώρες της Ευρώπης, όπου ο ισλαμικός φονταμενταλισμός μεταμορφώνεται σε θανατηφόρο όπλο εναντίον των Δυτικών. Αυτοί που πηγαίνουν ως τζιχαντιστές στη Μέση Ανατολή και λαμβάνουν το «βάπτισμα πυρός», επιστρέφουν έπειτα στις χώρες της Ευρώπης, ώστε να αποτελέσουν τους πρώτους πυρήνες εκπαιδευμένης παραστρατιωτικής τρομοκρατίας.

Προσφυγικές και λάθρες, ροές

Αρκετά πρόσφορο έδαφος στρατολόγησης τζιχαντιστών λόγω της γεωπολιτικής κατάστασης στη Συρία, είναι η κρίση των προσφύγων, καθώς εκατομμύρια προσπαθούν να περάσουν στην Γηραιά ήπειρο από τη Μέση Ανατολή λόγω πολέμου. Το 2015, πάνω από 1,1 εκατομμύρια μετανάστες εισήλθαν στην Ευρώπη, υπάρχει μικρή ένδειξη επιβράδυνσης το 2016 με 135.000 ανθρώπους που έχουν φτάσει μόνο από θαλάσσης μέχρι στιγμής.

Στην κρίση των προσφύγων, το ISIS έχει βασιστεί ώστε να μεταφέρει μαχητές του από το Ισλάμ στη Δύση. Ένας από τους επιτιθέμενους στο Stade de France, είχε πάνω του πλαστό διαβατήριο Συρίας. Το ISIS θέλει σαφώς το ευρωπαϊκό κοινό να συγχέει τους πρόσφυγες και τους τρομοκράτες, και έχει κάνει μια ανησυχητικά καλή δουλειά μέχρι τώρα. 

Ευρωπαϊκή Ένωση – Ευρωπαϊκή Δικλείδα Ασφαλείας – Ενότητα Ε.Ε.

Είναι ακόμα νωρίς για να δούμε πόσο αποτελεσματικά το ISIS στρατολογεί στην Ευρώπη μουσουλμάνους πρόσφυγες, αλλά είναι ήδη αρκετά επιτυχής η δράση του στην θραύση πολιτικής ενότητας της Ευρώπης. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, σημειώνει πολιτικό χαμηλό, ακόμα και μετά από τη συμφωνία με την Τουρκία να ελέγξει την ροή προσφύγων.

Η συμφωνία του Σένγκεν, η κορωνίδα πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προβλέπει την ελεύθερη διέλευση ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών και στις 26 ευρωπαϊκές χώρες είναι ήδη υπό αμφισβήτηση και δεν τηρείται πλέον σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης λόγω ασφάλειας.

Οι ηγέτες του ISIS έχουν κάθε κίνητρο να αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω την Γηραιά ήπειρο και θα έχουν και άλλες ευκαιρίες να το πράξουν. Το δημοψήφισμα του Ηνωμένου Βασιλείου για το αν θα φύγει από την Ε.Ε ή όχι είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία. Ας φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν γινόταν τρομοκρατική επίθεση στη Βρετανία πριν αυτό το δημοψήφισμα.

Αυτό από μόνο του, καθιστά την Ευρώπη και όχι μόνο, πρωταρχικό στόχο για το ISIS.

Αντιλαμβάνεστε ότι οι εξελίξεις από αυτό το μέτωπο εστίας παραμένουν ρευστές και προκαλεί τεράστιο ενδιαφέρον στο πού θα καταλήξουν εν τέλει αν η Μεγάλη Βρετανία Θα απαγκιστρωθεί από το Δυτικό μπλοκ ή όλες αυτές είναι κινήσεις τακτικής για να ξεπεράσει τον σκόπελο της αποχώρησης της από την Ε.Ε. με καλύτερους όρους για την ίδια.
Παρόλα αυτά αξίζει να σταθούμε στη Μεγάλη Βρετανία είτε μείνει, είτε φύγει από το δυτικό άρμα. Διότι, ακόμη και αν αποτελεί μέρος του Δυτικού κόσμου (Η.Π.Α., Ε.Ε. και την Ιαπωνία) θα αποτελεί ακόμη κίνδυνο στην πορεία για τη βιωσιμότητα ή όχι της Παγκοσμιοποίησης.
Δε μπορούμε να προδικάσουμε τους όρους αλλά εάν ένας όρος εξ αυτών είναι μία δημιουργία μίας τελωνειακής σχέσης ως άλλοτε και οικονομικά επιτύχει έναντι των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, τότε θα δημιουργήσει τέτοια αναταραχή πού θα ανοίξει την όρεξη σε άλλες χώρες να αποχωρήσουν πιεζόμενες από τους λαούς προς τις ηγεσίες τους, άμεσα.
Όλα αυτά τα φαινόμενα που συμβαίνουν με την έξοδο από την Ε.Ε. της Μεγάλης Βρετανίας, την τάση των λαών να στραφούν προς τις ακροδεξιές επιλογές είναι δείγμα γραφής ότι υπάρχει μία τάση της εποχής που ξημερώνει όπου ψάχνει να εκφραστεί και σωστά το έχει εντοπίσει στο τρίλημμα μεταξύ της Παγκοσμιοποίησης, της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας, ο καθηγητής του Χάρβαρντ, ο Ρόντρικ Ντάνι στο βιβλίο του «Το Παράδοξο της Παγκοσμιοποίησης».
Οι λαοί μπορεί να λειτουργούν ασυναίσθητα και να οδηγούνται σε λύσεις εξτρεμιστικές εκ πρώτης όψεως, όπως η Λεπέν, ο Τραμπ και στη πραγματικότητα δεν αποτελούν λύσεις προς την Παγκοσμιοποίηση αλλά είναι προτάσεις που εκφράζουν μέσα από την ακραία ρητορική τους ότι θέλουν να ισχυροποιηθούν τα κράτη τους, κάτι που κατά τον Ρόντρικ σημαίνει ως μία κίνηση για αντίσταση προς την λαίλαπα της Παγκοσμιοποίησης της οικονομίας των Αγορών.
Σίγουρα αυτές οι επιλογές δεν θα φέρουν την επιτυχία, διότι δεν είναι επί της ουσίας και δημοκρατικές αλλά καλύπτουν εν μέρει το αντίβαρο προς την Παγκοσμιοποίηση και χρειάζεται κάτι που να καλύπτει και τις δύο πτυχές αυτής της πολιτικής αντίστασης που θα μας οδηγήσει σε μία αλλαγή κεφαλαίου της ιστορίας στον 21ο αιώνα.
Ο γνωστός οικονομολόγος Rifkin Jeremy, στο βιβλίο του η «Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση», αναλύει διεξοδικά ότι οδηγούμαστε στο τέλος της εποχής της Παγκοσμιοποίησης και βαδίζουμε προς την «Ηπειροποίηση», όπου ορίζεται ως εξής σαν την τάση όπου δεν υπάρχουν οι μεγάλες ισχυρές ενώσεις (βλέπε Ε.Ε.) και περνάει η ισχύς στις περιφέρειες. Ιστορικά, η σημερινή εποχή θυμίζει το τέλος της εποχής της Ιερής Συμμαχίας που οδηγήθηκε στην πολιτική της Realpolitik του Μπίσμαρκ και της ένωσης περιφερειών της Γερμανίας.
Εν κατακλείδι, λίγοι μπορούν να εκφράσουν και να αποτελέσουν το εφαλτήριο στάδιο εξέλιξης στο κάλεσμα της τάσης της εποχής πού οδηγούμαστε και μας δείχνουν τα σημάδια της. Πρέπει αυτοί που θέλουν να σταθούν απέναντι στην Παγκοσμιοποίηση να διεκδικήσουν όχι απλά την εθνική κυριαρχία αλλά να φέρουν το στάδιο που θα λειτουργήσει ως προπομπός για τη δημοκρατία

Η χώρα μας παραμένει ουραγός των εξελίξεων και έρμαιο των ισχυρών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής ηπείρου και των Η.Π.Α., στα πλαίσια του δυνατού και αναλογιζόμενοι την δύναμη μας ισχύος εάν κάνουμε σαν έθνος αυτό το βήμα στην επόμενη εποχή, τότε θα ανατείλει μία άλλη περίοδος με τους καλύτερους δυνατούς όρους σ’ αυτήν για τη χώρα μας και οφείλουμε να το αντιληφθούμε όλοι μας τούτο και να ζητήσουμε το κάτι παραπάνω για την χώρα και για όλους μας.
Σήμερα που οι καιροί είναι κρίσιμοι για την χώρα μας, δεν υπάρχουν πλέον καιρός για αυταπάτες και για μεγάλες πλάνες σαν αυτές που μας οδηγούν τα αφηγήματα του μεγάλου πλήθους των κομμάτων, αλλά και των κινημάτων. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, όχι τις μαγικές και εύκολες λύσεις που μας προσφέρουν οι δημαγωγοί αφειδώς στην αναζήτηση τους για να ξεγελάσουν το εκλογικό σώμα και να καρπωθούν τα οφέλη μίας κοινωνίας που σήμερα έχει οδηγηθεί ως απόκληρη σε βαθύ τέλμα.
Λίγοι αντιλαμβάνονται, ότι για να ανοίξει ένα κεφάλαιο της ιστορίας, τότε πρέπει να κλείσει το προηγούμενο και αυτό το κεφάλαιο που πρέπει οριστικά και αμετάκλητα να ξεπεραστεί, είναι το νεωτερικό κράτος–Λεβιάθαν της χώρας μας και να αναζητήσουμε ένα άλλο πολιτικό σύστημα που θα μας φέρει στην αντιπροσώπευση ως ένα μεταβατικό στάδιο της εξελικτικής πορείας της Ελλάδας.

Ο κ. Αλέξανδρος Σαλτούτ.

** Ο κ. Αλέξανδρος Σαλτούτ έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις, με γνώσεις Νομικής και Οικονομικών, ενώ κατέχει Master στο πολιτικό μάρκετινγκ, από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης.