ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: 24/07/1944. Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΠΙΖΑΝΙΟΥ 10

Η συγκλονιστική συνέντευξη – μαρτυρία!!!

ΔΥΟ ΕΚ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΕΚΕΙ, ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΕΒΗ

ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ σήμερα Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020, εβδομήντα έξι (76) ολόκληρα χρόνια από την μάχη της Καλλιθέας και συγκεκριμένα από τη μάχη της οδού Μπιζανίου.

Ήταν Κυριακή, λοιπόν, 23 Ιουλίου του 1944, οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Αθήνα, «έπνεαν τα λοίσθια» και είχαν επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές κυνηγητό κατά όλων όσων αντιστέκονταν σθεναρά στη συνεχιζόμενη κατοχή.

Οι μάχες μεταξύ των Γερμανών και των δοσίλογων Ελλήνων συνεργατών τους, των επονομαζόμενων και «γερμανοτσολιάδων», καθώς και ανδρών του περιβόητου Διοικητή του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας, Νικόλαου Μπουραντά, με τους άνδρες και τις γυναίκες των αντιστασιακών οργανώσεων σε Δουργούτι, Καισαριανή, Βύρωνα και σε άλλες γειτονιές της πρωτεύουσας, μαίνονταν επί ώρες, χωρίς επιτυχές αποτέλεσμα για τους κατακτητές.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 24 Ιουλίου 1944, σε ένα μικρό σπιτάκι επί της οδού Μπιζανίου εδώ στην Καλλιθέα, επρόκειτο για γραφτούν μερικές από τις πιο ένδοξες σελίδες αντίστασης. Έντεκα νεαρά παλληκάρια κυνηγημένα από τους άνδρες του Μπουραντά, που πλέον είχαν ενισχυθεί με δυνάμεις των SS, κατέφυγαν για να κρυφτούν στο σπιτάκι – «κάστρο», εκεί όπου κατοικούσαν μία 39χρονη μητέρα μαζί με τα τρία ανήλικα παιδιά της.

Η 39χρονη, τότε, μητέρα, ονομάζονταν Ιωάννα Μέγα και τα τρία ανήλικα παιδιά της, ήταν η 12χρονη Ευθαλία Μέγα, ο 9χρονος Χριστόδουλος (Χρήστος) Μέγας και η 4χρονη Μαρία Μέγα. Ο πατέρας τους Ιωάννης Μέγας, πρώην Διευθυντής στο όμορο με το σπίτι τους Δημοτικό Σχολείο, είχε αποβιώσει πριν από τον πόλεμο και την κατοχή.

Με την σχεδόν βίαιη είσοδο των 11 ΕΠΟΝιτών στο σπιτάκι, ένας εξ’ αυτών προτίμησε να μην παραμείνει, αλλά να φύγει και να προσπαθήσει να κρυφτεί κάπου αλλού, αφήνοντας τους 10 εναπομείναντες συντρόφους του να κρυφτούν εκεί και ακολούθως, να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων.

Το τι επακολούθησε κατά το επόμενο πεντάωρο, είναι, λίγο – πολύ, γνωστό, καθώς υπάρχει πληθώρα δημοσιευμάτων για το τι συνέβη στην άνιση μάχη μεταξύ των δέκα νεαρών παλληκαριών και των πολυπληθέστερων και με πολλαπλά διαθέσιμα πολεμικά μέσα, κατοχικών δυνάμεων.

Εμείς, σαν ελάχιστο φόρο τιμής, θα αναφέρουμε εδώ τα ονοματεπώνυμα των δέκα παλληκαριών, τα οποία πέρασαν στο Πάνθεον της Ιστορίας μας ως σύγχρονοι ήρωες Σπαρτιάτες, οι οποίοι ήταν οι: Θανάσης Αλεξίου, 20 ετών, Γιάννης Ιωακειμίδης, 17 ετών, Σπύρος Πουλημένος, 17 ετών, Δημήτρης Γαλάτσης, 19 ετών, Δημήτρης Βασιλειάδης, 19 ετών, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, 20 ετών, Στέλιος Βιτσέντζος, 20 ετών, Γιώργος Γυμνόπουλος 21 ετών, Γαβριήλ Μυριδινός, 25 ετών και Παύλος Λιγνόπουλος, 20 ετών.

Παράλληλα, προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, παρουσιάζουμε εκ νέου στο αναγνωστικό μας κοινό, την συνταρακτική αποκλειστική συνέντευξη – μαρτυρία, που ευγενικά και πρόθυμα είχαν δεχθεί να μας παραχωρήσουν λίγα χρόνια πριν, δύο εκ των τριών τότε παιδιών, η 12χρονη τότε Ευθαλία και ο 9χρονος τότε, Χριστόδουλος (Χρήστος) Μέγας, συνέντευξη την οποία είχαμε αναρτήσει για πρώτη φορά στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα, πρόπερσι.

Στην 13 λεπτών και 23 δευτερολέπτων σε διάρκεια συνέντευξή τους, τα δύο αδέλφια μας καταθέτουν δημόσια όλα όσα έζησαν ιδίοις όμμασι, μας παρουσιάζουν τα συγκλονιστικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν, αλλά αποκαλύπτουν και άγνωστες πτυχές των όσων συνέβησαν κατά το 5ωρο περίπου που διήρκεσε η μάχη, συγκλονιστικά γεγονότα και άγνωστες πτυχές, που στιγμάτισαν για πάντα τις αγνές παιδικές τους ψυχές.

Σήμερα, το σπιτάκι «κάστρο» της οδού Μπιζανίου, έχοντας περάσει εδώ και χρόνια στη κατοχή του Δήμου μας, έχει πάρει, επιτέλους, το «δρόμο» της διάσωσης – αποκατάστασης και της μετατροπής του σε Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.

Οι φωτογραφίες των επτά από τα δέκα ηρωικά παλληκάρια.