197η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Με σεβασμό και υπερηφάνεια
ΕΟΡΤΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑ
ΜΕ τον δέοντα σεβασμό, αλλά και με υπερηφάνεια, εορτάστηκε σήμερα το πρωί της Κυριακής 25 Μαρτίου 2018, η 197η Επέτειος από την Επανάσταση των προγόνων μας κατά του Οθωμανικού ζυγού.
Στις 10 το πρωί, οι Σημαιοφόροι και οι Παραστάτες των Σχολείων, των Συλλόγων και των λοιπών φορέων της πόλης μας, παραβρέθηκαν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό των Αγίων Πάντων, εκεί όπου παρουσία των Επισήμων, πραγματοποιήθηκε Δοξολογία.
Ακολούθως, όλοι οι Επίσημοι μαζί με τους Σημαιοφόρους και τους Παραστάτες, υπό τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου μας, κατευθύνθηκαν πεζή στην πλατεία Ηρώου, εκεί όπου το προκαθορισμένο εορταστικό πρόγραμμα, τηρήθηκε κατά γράμμα.
Έτσι, την Επιμνημόσυνη Δέηση και την ανάκρουση του Ψαλμού «Αιωνία η Μνήμη» από τη Δημοτική Φιλαρμονική, διαδέχθηκε η εκφώνηση του άκρως ενδιαφέροντα και επίκαιρου πανηγυρικού λόγου της ημέρας από τον Δήμαρχο κ. Δημήτρη Κάρναβο, ο οποίος τόνισε τα ακόλουθα: «Σεβαστοί Πατέρες της Εκκλησίας.
Αξιότιμη Κυρία Βουλευτή.
Καλλιθεάτες και Καλλιθεάτισσες.
Η 25η Μαρτίου δεν αφορά μόνο το παρελθόν. Αφορά, κυρίως, το παρόν και το μέλλον μας.
Θεωρώ χρέος μου να ξεκινήσω την ομιλία αναφερόμενος στους δύο Έλληνες στρατιωτικούς που κρατούνται στις τουρκικές φυλακές.
Δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή αν είναι όμηροι ή όχι, αυτό όμως που ξέρουμε, είναι ότι είναι δύο Έλληνες, δύο Ευρωπαίοι πολίτες, που κρατούνται για ένα μεγάλο διάστημα χωρίς να τους έχει απαγγελθεί κατηγορία.
Και χωρίς να ξέρουν πότε θα δικαστούν.
Επειδή απλά επιτελούσαν το καθήκον τους.
Προστατεύοντας τα εθνικά και ευρωπαϊκά σύνορα.
Οι σκέψεις όλων μας είναι μαζί τους.
Δεν είναι μόνοι τους.
Έχουν μαζί τους έναν ολόκληρο λαό, έχουν μαζί τους το δίκαιο.
Αυτή είναι η φωνή η δικιά μας, η φωνή των πολιτών.
Από κει ύστερα, υπάρχει η θέση και ο χειρισμός της αρμόδιας κυβέρνησης, υπάρχει η θέση και η ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει η θέση και η ευθύνη των συμμάχων μας.
Ελπίζουμε για το καλύτερο.
Όμως, αυτό το περιστατικό έρχεται να μας θυμίσει, με τον χειρότερο τρόπο, πόσο επίκαιρη είναι αυτή η Επέτειος.
Είναι μία Επέτειος που σηματοδοτεί τον συνεχή αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, εθνική αξιοπρέπεια, αλλά και τον αγώνα για δημοκρατία και ανθρώπινα δικαίωματα.
Θέματα που μας απασχολούν και θα μας απασχολούν, απ’ ότι φαίνεται, για πολύ ακόμη, δεδομένης της γεωγραφικής θέσης της χώρας μας, αλλά και της γενικότερης κατάστασης στον πλανήτη μας.
Και οφείλουμε πάντα να προστρέχουμε στην Ιστορία μας για να παίρνουμε διδάγματα, έμπνευση, σοφία.
Γιατί πάντα θα χρειαζόμαστε αυτή την σοφία απέναντι στις συνεχείς προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε.
Αγαπητοί φίλοι,
Η 25η Μαρτίου αποτελεί ένα μεγάλο ορόσημο για τον Ελληνισμό, μία μεγάλη στιγμή στην μακραίωνη ιστορία μας.
Και μάλιστα είναι ένα πολυσήμαντο ορόσημο.
Καταρχάς, σηματοδοτεί την γέννηση του νέου Ελληνικού κράτους και την απαρχή της ανεξαρτησίας μας.
Ήταν ένας αγώνας εθνικός, που – κατά πάσα πιθανότητα – δεν είχε αύριο.
Ο Ελληνισμός μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, είχε συρρικνωθεί.
Έχανε σταδιακά την γεωγραφική του ενότητα.
Έχανε τους πληθησμούς του.
Η Επανάσταση του 21, λοιπόν, ήταν μία οριακή ενέργεια.
Δεν ξέραμε αν η Ιστορία θα μας έδινε άλλη ευκαιρία.
Όμως, ταυτόχρονα, ήταν μία Επανάσταση που είχε πολύ σοβαρά ρίσκα.
Απέναντί μας είχαμε μία πολύ ισχυρή αυτοκρατορία, με σύνορα μέχρι την κεντρική Ευρώπη και μέχρι την Μέση Ανατολή.
Απέναντί μας είχαμε και μία διεθνή κοινότητα, αν όχι εχθρική, σίγουρα πολύ επιφυλακτική απέναντι σε κάθε επανασταστική ενέργεια.
Ήταν η εποχή της ιεράς συμμαχίας και ενός παγκόσμιου συντηρητισμού.
Και ξέραμε πλέον, ότι οι Οθωμανοί ήταν έτοιμοι να δώσουν μία δικιά τους τελική λύση γι’ αυτούς, στο πρόβλημα, εξανδραποδίζοντας τους Έλληνες από τις πατρογονικές τους εστίες, ολοκληρώνοντας το έργο που ξεκίνησαν από την Μικρά Ασία.
Όλα αυτά, έκαναν την αναμέτρηση να φαίνεται ως μία κίνηση ενάντια στην λογική και στον ρεαλισμό.
Και όμως, αυτή την αναμέτρηση την κερδίσαμε.
Γιατί είχαμε μαζί μας το δίκαιο.
Αλλά και γιατί ήμασταν ενωμένοι σαν μία γροθιά.
Και επίσης, γιατί ήταν μία Επανάσταση καλά οργανωμένη και προετοιμασμένη από την Φιλική Εταιρία.
Κυρίως, όμως, κερδίσαμε γαιτί ήμασταν αποφασισμένοι.
Αποφασισμένοι ακόμη και να πεθάνουμε, προκειμένου να κρατήσουμε την πίστη μας, την εθνότητά μας, την γλώσσα μας, την αξιοπρέπειά μας.
Το Έθνος μας έδειξε για άλλη μία φορά το μεγαλείο του.
Και ανέτρεψε και την λογική και τους διεθνείς συσχετισμούς.
Ήμασταν, οι Έλληνες, οι πρώτοι που διδάξαμε ότι την Ιστορία δεν την γράφουν μόνο οι αριθμοί, δεν την γράφουν οι σκοπιμότητες.
Την Ιστορία την γράφουν και οι αποφασισμένοι, αυτοί που έχουν όραμα και ηθικό πλεονέκτημα, αυτοί που τολμάνε να πάνε και αντίθετα στις πιθανότητες, γιατί τολμάνε να βάλουν κόκκινες γραμμές.
Τις κόκκινες γραμμές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.
Και αυτοί που ξέρουν να παραμερίζουν την ατομικότητα για να χτίσουν μία ισχυρή συλλογικότηττα.
Είναι μία γραμμή που κρατά από τον Μαραθώνα κα ιτις Θερμοπύλες, έως τα Δερβενάκια και το Μανιάκι.
Είναι μία γραμμή ηρώων από τους μαραθωνομάχους και τους 300, έως τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Ανδρούτσο, τον Παπαφλέσσα, την Μπουμπουλίνα και τους χιλιάδες ήρωες που έδωσαν τα πάντα γι’ αυτόν τον αγώνα.
Το 1821 είναι γεμάτο μηνύματα και συμβολισμούς.
‘Ένα Έθνος που μεγαλούργησε ενωμένο, αλλά και ένα Έθνος που έφτασε στο χείλος της καταστροφής, πολύ σύντομα, όταν διασπάστηκε.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους θριάμβους των πρώτων ετών.
Αλλά και να προβληματιζόμαστε από την παρ’ όλίγον καθολική καταστροφή, όταν επικράτησε ο εθνικός διχασμός στο μέσο της Επανάστασης.
Τις νικηφόρες μάχες ανάμεσα σε εμάς και τους Τούρκους, σύντομα τις αντικατέστησε ένας αδελφοκτόνος εμφύλιος.
‘Έναν εμφύλιο, που εκμεταλλεύθηκαν οι Τούρκοι στέλνοντας τον Ιμπραήμ, ο οποίος ήταν έτοιμος να εξαφανίσει για πάντα την ελληνική παρουσία στην Πελοπόννησο και την Στερεά.
Και θα γινόταν, αν δεν υπήρχαν οι ξένες πλέον δυνάμεις να μας διασώσουν την τελευταία στιγμή στο Ναβαρίνο.
Τα μηνύματα είναι σαφή.
Ενωμένοι, μπορούμε να κάνουμε θαύματα, διχασμένοι μπορεί και να καταστραφούμε.
Και η εθνική ενότητα οικοδομείται όταν παραμερίζουμε το ιδιωτικό έναντι του συλλογικού.
Εθνική ενότητα σημαίνει, όμως, να σεβόμαστε και να εμβαθύνουμε τη Δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, σημαίνει μία συνεχή δουλειά που πρέπει να γίνεται, για να δίνουμε στους πολίτες μας Παιδεία και μόρφωση, πρώτα με την ευρύτερη έννοια και μετά με την έννοια της εξειδίκευσης.
Η σημασία της Παιδείας είναι και το άλλο μεγάλο μήνυμα του 21.
Το Έθνος μας, πριν την Επανάσταση, είχε κερδίσει την μάχη της Ορθόδοξης Πίστης και της Παιδείας, παρότι υποδουλωμένο και, εν πολλοίς, εξαθλιωμένο.
Ο Ελληνισμός ήταν και είναι, μία ευρύτερη έννοια, που αφορά στην ουσία του Πολιτισμού, με την έννοια της Παιδείας, του Διαφωτισμού, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας.
Του 1821 προηγήθηκε ένας λαμπρός διαφωτισμός, ο νέος Ελληνικός διαφωτισμός.
Προσωπικότητες παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο ανώνυμος ο Έλληνας, ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Ιώσιπος Μοισιόδαξ, ο Αθανάσιος Ψαλίδας, ο Δημήτριος Καταρτζής, αλλά και τόσοι άλλοι αφανείς ήρωες, δημιούργησαν ένα πνευματικό κίνημα, που μίλησε για την αξία της Εκπαίδευσης, την αξία της Δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Έδωσε προωθημένα, ακόμα και για σήμερα, οράματα, όπως την ένωση των λαών στα Βαλκάνια και θαυμάσια κείμενα για την επιστήμη και την γλώσσα.
Και όλα αυτά, από ένα Έθνος υποδουλωμένο σε μία σκοταδιστική αυτοκρατορία.
Ήταν και αυτό ένα θαύμα, που μόνο ο Ελληνισμός θα μπορούσε να δώσει.
Ένα θαύμα, που προετοίμασε ιδεολογικά την Επανάσταση, αλλά και ένα θαύμα που απέδωσε ένα φιλελεύθερο Σύνταγμα – το Σύνταγμα της Επιδαύρου – και μία φιλελεύθερη οργάνωση πολιτείας, που όμοια δεν είχε γνωρίσει η παγκόσμια κοινότητα.
Οι μάχες, λοιπόν, πρώτα δόθηκαν στα σχολεία και οι μάχες αυτές έδωσαν ένα ενισχυμένο πλαίσιο στην Ελληνικότητα.
Ένα πλαίσιο, το οποίο διατηρήθηκε, όλα αυτά τα χρόνια της σκλαβιάς, από την συνεχή ηρωική προσπάθεια της Ορθοδοξίας, η οποία υπήρξε και ο μεγάλος στυλοβάτης του εθνικού αγώνα, πριν και μετά την Επανάσταση.
Αγαπητοί συνδημότες,
Σήμερα, 197 χρόνια μετά, δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχνάμε αυτή την μεγάλη στιγμή του Έθνους.
Ιδιαίτερα στην τωρινή συγκυρία.
Με μία Τουρκία που έχει γίνει αναθεωρητική δύναμη.
Που πλέον προσπαθεί να αλλάξει τις Συνθήκες, να αμφισβητήσει τα σύνορα, αλλά και την ύπαρξή μας ακόμα.
Με μία Τουρκία που έχει, πλέον, ηγεμονικά οράματα,
Με μία Τουρκία που βυθίζεται και πάλι στον σκοταδισμό, στον αυταρχισμό και την άρνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η καλύτερη απάντηση, είναι η δική μας ενότητα.
Η καλύτερη απάντηση, είναι η δική μας ισχυροποίηση, μέσα από το δυνάμωμα όλων των Δημοκρατικών θεσμών.
Η καλύτερη απάντηση, είναι η αξιοποίηση του μεγαλύτερου εθνικού κεφαλαίου που έχουμε, δηλαδή της Παιδείας και του Πολιτισμού μας.
Ενός Πολιτισμού, που συνεχίζει και θα συνεχίζει να εμπνέει όλη την ανθρωπότητα.
Ο Θεός της Ελλάδας, όπως έλεγε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, είναι μεγάλος, όμως – και αυτό αφορά τους πάντες – «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή η κληρονομιά μας βοήθησε στην Επανάσταση.
Η Ελληνική Επανάσταση ενέπνευσε χιλιάδες ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο.
Γέννησε ένα μεγάλο φιλελληνικό πνεύμα σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Και έφερε χιλιάδες ξένους που ήρθαν εδώ για να πολεμήσουν να θυσιαστούν.
Ήταν και αυτό το γεγονός μοναδικό στην παγκόσμια Ιστορία.
Ο Ελληνισμός στάθηκε πιο ψηλά από τους εθνοτισμούς.
Όπως και η ίδια η Επανάσταση, που γι’ αυτούς τους λόγους αποτέλεσε ένα ιστορικό γεγονός παγκόσμιας σημασίας που πυροδότησε τον διεθνή αγώνα για ανθρώπινα δικαίωματα και εθνικές ολοκληρώσεις.
Η μικρή Ελλάδα συνέχισε να εμπνέει την Οικουμένη και συνέχισε να επηρεάζει καθοριστικά τις παγκόσμιες εξελίξεις.
Η Επανάσταση του 21, δεν άλλαξε μόνο την πατρίδα μας.
Άλλαξε και ολόκληρο τον κόσμο.
Το 21, λοιπόν, πρέπει να μας γεμίζει και ας γεμίζει όλους, ευθύνη.
Ατομική και συλλογική.
Να συνεχίσουμε έναν μεγάλο Πολιτισμό και ένα μεγάλο Έθνος, που εξακολουθεί να δίνει φως στην Οικουμένη.
Και μας δίνει έμπνευση.
Να ξεπερνάμε τον εαυτό μας, να γινόμαστε καλύτεροι.
Πρώτα για την πατρίδα και μετά για τους ίδιους.
Ζήτω το 1821.
Ζήτω η Ελλάδα».
Ο Δήμαρχος της πόλης μας κ. Δημήτρης Κάρναβος, κατά την εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας.
Ακολούθως, πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων, με τον κ. Δήμαρχο, να καταθέτει τελευταίος και τη Δημοτική Φιλαρμονική να παιανίζει τον Εθνικό μας Ύμνο.
Επόμενοι πρωταγωνιστές ήταν η Μαθητιώσα και Σπουδάζουσα νεολαία της πόλης μας, τα παιδιά μας, τα οποία μαζί με τμήματα από Αθλητικούς και εθνικοτοπικούς συλλόγους αλλά και από Προσκοπικά Συστήματα, παρέλασαν, καμαρωτά, μπροστά από τους επισήμους.
Να σημειώσουμε εδώ, ότι την παρουσίαση της όλης εκδήλωσης, έκανε η Κα Άννα Ανδρεατίδου, η οποία, για πολλοστή φορά, αρίστευσε στα καθήκοντά της.
Μετά το πέρας και της πατροπαράδοτης παρέλασης, μαθήτριες και μαθητές από το 5ο Λύκειο της πόλης μας, χόρεψαν παραδοσιακούς δημοτικούς χορούς, στην παρακείμενη εξέδρα που είχε στηθεί στην πλατεία Κύπρου.
Ακολουθεί πλουσιότατο φωτορεπορτάζ, με 125 φωτογραφίες, όπου παρουσιάζουμε τους επισήμους να καταθέτουν στεφάνια, αλλά και όλα τα σχολεία, τα σωματεία και τα προσκοπικά συστήματα της πόλης μας, που συμμετείχαν στη σημερινή παρέλαση.
Χρόνια πολλά προς όλους και ιδιαίτερα προς τους εορτάζοντες.
Και του χρόνου.
