ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Το φως του προσώπου σου

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΥΓΡΑΦΟΤΑΤΟ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΚΡΙΤΕΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ σήμερα, ένα ακόμη καταπληκτικό ποίημα – πόνημα του εκλεκτού συμπολίτη μας και πολυγραφότατου, κ. Δημήτρη Τσικριτέα, το οποίο αφιερώνει στην πολυαγαπημένη του σύντροφο και συμβία Κατερίνα Μ., για τα γενέθλιά της.

Τίτλος του; Το φως του προσώπου σου.

Πως τα μάτια σου γεννάνε ένα φως λαμπρό

και μου κρύβουνε τον ήλιο, δεν μπορώ να δω,

ένα φως γλυκό σαν χάδι, φως εαρινό

αγκαλιάζει το κορμί μου, που να κρατηθώ;

—

Όταν πλέκεις τα μαλλιά σου πα’ στην κεφαλή

ένα στέμμα έχεις φτιάξει, ποιος τολμά να δει;

κι όταν στο χαμόγελό σου κοκκινάδι μπει

όλ’ η πλάση έχ’ ανθήσει, έχει στολιστεί.

—

Ρέουν τα γλυκά σου λόγια σαν από πηγή

και τυλίγουν της ψυχής μου κάθε σπιθαμή,

στο δασόμαλλο το στήθος να φυλλορροεί

της καρδιάς ο κάθε κτύπος σαν ξερό κλαρί.

—

Όσο βρίσκεσαι κοντά μου όλα τα ξεχνώ

ένα μόνο πια θυμάμαι: πόσο σ’ αγαπώ.

Κι όταν είσαι μακριά μου, πως να σου το πω,

περιμένω να νυχτώσει να σ’ ονειρευτώ.

—

Κάθε μέρα που μου λείπεις είναι φυλακή

το λυγίζει το ατσάλι που ‘χω στην ψυχή

και του Χάροντα η χάρη πάλι να γενεί

στου Αχέροντα την κοίτη με περνά καρσί.

—

Κάθε που μιλώ γι’ αγάπη και αλλού κοιτάς

μου κεντρίζεις τη λαχτάρα και με τυραννάς

Αχ αυτό το ψέμα σου – κι ας το προσπερνάς

φαίνεται στο βλέμμα σου. – Μην μου το κερνάς.

Ο κ. Δημήτρης Τσικριτέας.