ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ «ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ»
«Το μυστικό πέρασμα της Βιβλιοθήκης»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΔΕΛΛΑ, ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΗΣ Α’ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ 2ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ
ΑΝΑΡΤΟΥΜΕ σήμερα, το δεύτερο (2) από τα οκτώ (8) συνολικά παραμύθια που έγραψαν μαθήτριες και αναδείχθηκαν τα καλύτερα στον πρόσφατο διαγωνισμό που διοργάνωσε η Ένωση Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων Καλλιθέας, με τη στήριξη φυσικά της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καλλιθέας, υπό τον γενικό τίτλο: «Αγαπώ το βιβλίο μου».
Τίτλος του 2ου παραμυθιού είναι: «Το μυστικό πέρασμα της Βιβλιοθήκης», το έγραψε η μαθήτρια της Α’ τάξης του 2ου Λυκείου της πόλης μας, Αλεξάνδρα Δέλλα και έχει ως ακολούθως:
{Η Βιολέτα και ο Νικήτας είχαν πάει επίσκεψη με τους γονείς τους στην βιβλιοθήκη του κάστρου Γαλαξία.
«Θα ξεναγηθούμε στην βιβλιοθήκη και μετά θα καθίσουμε να διαβάσουμε βιβλία», είπε η μαμά.
Ο μπαμπάς κατευθύνθηκε προς μια μεγάλη αίθουσα γεμάτη με χιλιάδες βιβλία. «Υπάρχει ένα μυστικό πέρασμα στην βιβλιοθήκη. Λέτε να το βρούμε;».
«Σύμφωνα με τον θρύλο, υπάρχει ένα ξεχωριστό βιβλίο σε όλη την βιβλιοθήκη, που γράφει μόνο μια πρόταση, αν τη διαβάσεις μια φορά θα περάσεις από ένα μυστικό πέρασμα, αφού περάσεις, αν θέλεις να γυρίσεις πίσω επαναλαμβάνεις την ίδια πρόταση δυο φορές» μας εξήγησε ο μπαμπάς. «Κανείς μέχρι τώρα δεν έχει μάθει αν κάποιος έχει βρει το βιβλίο ή έχει περάσει το μυστικό πέρασμα», συμπληρώνει η μαμά.
Η μαμά, ο μπαμπάς και ο Νικήτας στάθηκαν να ξεφυλλίσουν από ένα διαφορετικό βιβλίο ο καθένας. Στην άλλη μεριά του διαδρόμου, η Βιολέτα κοιτούσε ένα παλιό βιβλίο, ήταν πολύ όμορφο και διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Το έπιασε στα χέρια της και το άνοιξε, οι σελίδες ήταν κενές, εκτός από την τελευταία που έγραφε μόνο μία πρόταση: ‘’Όλοι έχουμε ένα ταλέντο, ο καθένας το δικό του’’
Αναρωτιέμαι αν οδηγεί στο μυστικό πέρασμα, σκέφτηκε η Βιολέτα διαβάζοντας την πρόταση από μέσα της.
Η Βιολέτα έμεινε άναυδη όταν βρέθηκε σε έναν όμορφο κήπο που δίπλα υπήρχε ένα σπίτι. Στον κήπο καθόταν ένα αγόρι στην ηλικία της αλλά δεν φαινόταν πολύ χαρούμενο.
«Γειά σου! Είμαι η Βιολέτα» είπε στο αγόρι, καθώς το πλησίαζε και αναρωτιόταν τι τον στεναχωρούσε.
«Γειά σου, εγώ είμαι ο Λεωνίδας», αποκρίθηκε εκείνο.
«Φαίνεσαι στενοχωρημένος, τι σε προβληματίζει;» τον ρώτησε η Βιολέτα, που πάντα νοιαζόταν για τους άλλους. «Όπως σίγουρα ξέρεις, σε λίγες μέρες είναι η μέρα του διαγωνισμού ταλέντων της πόλης, αλλά εγώ δεν είμαι καλός σε τίποτα το ιδιαίτερο για να πάρω μέρος», απάντησε θλιμμένα.
Η Βιολέτα θυμήθηκε την πρόταση που είχε διαβάσει πριν λίγο.
«Όλοι έχουμε ένα ταλέντο, ο καθένας το δικό του» είπε σκέφτοντας ότι δεν έπρεπε να ξαναπεί την πρόταση, γιατί δεν ήθελε ακόμα να γυρίσει πίσω. «Ίσως δεν έχεις βρει ακόμα το δικό σου ταλέντο, αλλά μπορώ να σε βοηθήσω»
«Εντάξει, σε ευχαριστώ. Εσύ ποιο ταλέντο σου θα παρουσιάσεις;»
«Δεν ξέρω αν θα λάβω μέρος στον διαγωνισμό, αλλά ξέρω να πετάω πολύ καλά και ψηλά χαρταετό. Θα ήθελα πολύ να σου δείξω, αλλά δυστυχώς δεν έχω τον χαρταετό μαζί μου» είπε η Βιολέτα καθώς ο αέρας της χάιδευε το πρόσωπο και της ανακάτωνε τα μαλλιά.
«Πολύ ξεχωριστό ταλέντο! Ξέρω να φτιάχνω χαρταετό πολύ εύκολα, δεν θα μου πάρει πολύ ώρα, περίμενε λίγο, πάω να φέρω ότι χρειάζομαι» της είπε και έτρεξε γρήγορα μέσα στο σπίτι. Όταν ο Λεωνίδας επέστρεψε, άρχισε να φτιάχνει τον χαρταετό, ενώ παράλληλα συζητούσε με την Βιολέτα.
«Τελείωσα, είμαι σίγουρος ότι είναι πολύ γερός χαρταετός, είσαι έτοιμη;» είπε ο Λεωνίδας όταν κατασκεύασε και ζωγράφισε τον χαρταετό.
«Πανέτοιμη!» απάντησε χαρούμενα η Βιολέτα ενώ σκεφτόταν κάτι.
Η Βιολέτα ύψωσε τον χαρταετό πολύ γρήγορα ψηλά στον ουρανό και εκείνος στροβιλιζόταν στο αεράκι με τις κορδέλες για ουρά να κυματίζουν πίσω.
«Πως τα πάω, πιστεύεις ότι θα τα καταφέρω αν πάρω μέρος στον διαγωνισμό;» ρώτησε η Βιολέτα καθώς κρατούσε το σχοινί κάνοντας τον χαρταετό να βουτά και να χορεύει στον αέρα.
«Τα πας τέλεια! Τόσο καλά που πετάς τον χαρταετό θα σκίσεις, δεν θα ξαφνιαστώ καθόλου αν κερδίσεις» είπε περήφανα ο Λεωνίδας για την νέα του φίλη.
«Ευχαριστώ πολύ» είπε χαμογελαστά η Βιολέτα. «Ξέρεις όμως τι κατάλαβα όταν έφτιαξες τον χαρταετό;»
«Τι κατάλαβες;» ρώτησε με περιέργεια ο Λεωνίδας.
«Κατάλαβα ότι έχεις ένα πολύ ξεχωριστό ταλέντο που δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι υπάρχει και αυτό είναι να φτιάχνεις εκπληκτικούς χαρταετούς».
Ο Λεωνίδας χαμογέλασε ντροπαλά. «Αλήθεια πιστεύεις ότι φτιάχνω τόσο καλούς χαρταετούς;»
«Φυσικά και το πιστεύω, άλλωστε μου το απέδειξες πριν λίγο. Μάλιστα τώρα που έμαθες ποιο είναι το ταλέντο σου, πρέπει να είσαι περήφανος για αυτό και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι συνέχεια σε αυτό. Τι λες να λάβουμε μαζί μέρος στον διαγωνισμό;» είπε η Βιολέτα κατεβάζοντας σιγά σιγά τον χαρταετό.
«Έχεις δίκιο. Σε ευχαριστώ που με βοήθησες. Χαρά μου να λάβω μέρος μαζί σου στον διαγωνισμό»
«Τέλεια! Εσύ θα φτιάξεις τον χαρταετό και θα δείξεις σε όλους το απίστευτο ταλέντο σου και εγώ με την σειρά μου θα τον πετάξω ψηλά και θα τους μαγέψω με τα κόλπα μου» είπε η Βιολέτα και άρχισαν να γελάνε μαζί.
Όταν έφτασε η μεγάλη μέρα του διαγωνισμού ταλέντων, η Βιολέτα και ο Λεωνίδας έβαλαν τα δυνατά τους να καταπλήξουν το κοινό και τους κριτές. Τα κατάφεραν. Μπορεί να μην κέρδισαν την πρώτη θέση αλλά και οι δυο ήταν πολύ περήφανοι και χαρούμενοι που κέρδισαν τη δεύτερη θέση.
«Σε ευχαριστώ που με βοήθησες να βρω το ταλέντο μου, δεν θα ήμουν εδώ χωρίς εσένα» είπε ο Λεωνίδας στην Βιολέτα, καθώς τους έδιναν τα μετάλλιά τους.
«Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς, πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον όταν μπορούμε, γιατί μπορεί και εμείς κάποια μέρα να χρειαστούμε βοήθεια. Μην ξεχνάς όμως πως μπορεί να έχεις και άλλα κρυφά ταλέντα!» είπε η Βιολέτα, χαρίζοντάς του ένα ζεστό χαμόγελο. Ο Λεωνίδας τότε σκέφτηκε πόσο καλή ήταν η φίλη του.
«Θα προσπαθήσω να τα ανακαλύψω όλα. Πως θα σου φαινόταν αν οργανώναμε ένα πάρτι να γιορτάσουμε την νίκη μας;» της προτείνει ο Λεωνίδας.
«Πολύ ευγενικό εκ μέρος σου» απάντησε η Βιολέτα «Μα, πρέπει να γυρίσω στην οικογένειά μου, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Λεωνίδα, είσαι πολύ καλός φίλος» είπε η Βιολέτα και τον αποχαιρέτησε. Όταν ο Λεωνίδας την αποχαιρέτησε και έφυγε, η Βιολέτα είπε δυνατά δυο φορές την πρόταση που είχε διαβάσει.
Η Βιολέτα γύρισε πίσω στο σημείο του διαδρόμου που στέκονταν, κρατώντας στα χέρια της ένα βιβλίο. Το βιβλίο είχε αλλάξει! Τώρα ήταν ένα βιβλίο οδηγιών για την κατασκευή και την ύψωση χαρταετού! Το έβαλε στην θέση του, χαμογελώντας καθώς συλλογιζόταν την περιπέτειά της. Ετοιμάστηκε να ψάξει τους γονείς της και τον Νικήτα, αλλά τότε ακριβώς εμφανίστηκαν στη γωνία.
«Βιολέτα δεν βρήκες κανένα βιβλίο να διαβάσεις;» την ρώτησε ο μπαμπάς της βλέποντας την να μην κρατάει τίποτα}.
Η μαθήτρια της Α’ τάξης του 2ου Λυκείου Καλλιθέας, Αλεξάνδρα Δέλλα.
Υ.Γ.: Το παραμύθι, καθώς και η φωτογραφία της νικήτριας Αλεξάνδρας Δέλλα, αναρτώνται έπειτα από σχετική γραπτή άδεια.
