ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1944, Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΠΙΖΑΝΙΟΥ

Η συνέντευξη – ντοκουμέντο

ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΕΚΕΙ, ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΕΒΗ

ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ σήμερα Σάββατο 24 Ιουλίου 2021, εβδομήντα επτά (77) ολόκληρα έτη από την επονομαζόμενη μάχη της Καλλιθέας και συγκεκριμένα από την μάχη στο σπιτάκι – κάστρο επί της οδού Μπιζανίου.

Ήταν Κυριακή 23 Ιουλίου του 1944 όταν οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Αθήνα, «πνέοντας τα λοίσθια», είχαν επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές κυνηγητό κατά όλων όσων αντιστέκονταν σθεναρά στη συνεχιζόμενη κατοχή.
Την επόμενη ημέρα και δη τα ξημερώματα της Δευτέρας 24 Ιουλίου 1944, σε ένα μικρό σπιτάκι επί της οδού Μπιζανίου, εδώ στην Καλλιθέα, επρόκειτο για γραφτούν μερικές από τις πιο ένδοξες σελίδες αντίστασης. Έντεκα νεαρά παλληκάρια κυνηγημένα από τους άνδρες του περιβόητου Διοικητή του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας, Νικόλαου Μπουραντά (οι οποίοι είχαν ενισχυθεί από δυνάμεις των SS), κατέφυγαν για να κρυφτούν στο σπιτάκι – «κάστρο», εκεί όπου κατοικούσαν μία 39χρονη μητέρα μαζί με τα τρία ανήλικα παιδιά της.

Η 39χρονη μητέρα ονομάζονταν Ιωάννα Μέγα και τα τρία ανήλικα παιδιά της, ήταν η 12χρονη Ευθαλία Μέγα, ο 9χρονος Χριστόδουλος (Χρήστος) Μέγας και η 4χρονη Μαρία Μέγα. Ο πατέρας τους Ιωάννης Μέγας, πρώην Διευθυντής στο όμορο με το σπίτι τους Δημοτικό Σχολείο, είχε αποβιώσει πριν από τον πόλεμο και την κατοχή.

Η μητέρα της οικογενείας, Ιωάννα, με τα τρία ανήλικα παιδιά της, Ευθαλία, Χριστόδουλο και Μαρία.

Ο πατέρας της οικογενείας, Ιωάννης Μέγας.

Με την σχεδόν βίαιη είσοδο των 11 ΕΠΟΝιτών στο σπιτάκι, ένας εξ’ αυτών προτίμησε να μην παραμείνει, αλλά να φύγει και να προσπαθήσει να κρυφτεί κάπου αλλού, αφήνοντας τους 10 εναπομείναντες συντρόφους του να κρυφτούν εκεί και ακολούθως, να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων.

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής προς τα δέκα παλληκάρια, τα οποία με τη μαρτυρική θυσία τους πέρασαν στο Πάνθεον της Ιστορίας της πατρίδος μας ως σύγχρονοι ήρωες Σπαρτιάτες, αναφέρουμε εδώ τα ονοματεπώνυμά τους.

Οι δέκα Ήρωες, λοιπόν, όλοι τους νεαρά παλληκάρια με υπέρμετρη πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας, της μη υποταγής και της αγάπης προς την πατρίδα, ήταν: ο 20χρονος Θανάσης Αλεξίου, ο 17χρονος Γιάννης Ιωακειμίδης, ο 17χρονος Σπύρος Χατζηπουλημένος, ο 19χρονος Δημήτρης Γαλιάτσος, ο 19χρονος Δημήτρης Βασιλειάδης, ο 20χρονος Ιορδάνης Παπαδόπουλος, ο 20χρονος Στέλιος Βιτσέντζος, ο 21χρονος Γιώργος Γυμνόπουλος, ο 25χρονος Γαβριήλ Μυριδινός και ο 20χρονος Παύλος Λιγνόπουλος.

Οι φωτογραφίες των επτά από τα δέκα ηρωικά παλληκάρια.

Ακολούθως και όχι μόνο προς αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, αλλά και προς υπενθύμιση και ενημέρωση για το τι πραγματικά συνέβη το ξημέρωμα της Δευτέρας 24 Ιουλίου 1944, παρουσιάζουμε εκ νέου στο αναγνωστικό μας κοινό, την συνταρακτική και αποκλειστική συνέντευξη – μαρτυρία, που ευγενικά και πρόθυμα είχαν δεχθεί να μας παραχωρήσουν λίγα χρόνια πριν, δύο εκ των τριών τότε παιδιών, η 12χρονη τότε Ευθαλία και ο 9χρονος τότε Χριστόδουλος (Χρήστος) Μέγας.

Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια, κατά τη διάρκεια της παραχωρηθείσας συνέντευξης.

Στην 13 λεπτών και 23 δευτερολέπτων σε διάρκεια συνέντευξή τους, τα δύο αδέλφια μας καταθέτουν δημόσια όλα όσα έζησαν ιδίοις όμμασι, μας παρουσιάζουν τα συγκλονιστικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν, ενώ αποκαλύπτουν παράλληλα και άγνωστες πτυχές των όσων συνέβησαν κατά το 5ωρο περίπου που διήρκεσε η μάχη, συγκλονιστικά γεγονότα και άγνωστες πτυχές, που στιγμάτισαν για πάντα τις αγνές παιδικές τους ψυχές.

Σήμερα, η αποκατάσταση της μικρής οικίας – κάστρου, η οποία έχει περιέλθει εδώ και πολλά χρόνια στην κατοχή του Δήμου μας και η μετατροπή της σε Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, φτάνει σύντομα στην ολοκλήρωσή της.

Είμαστε πεπεισμένοι, ότι μαζί με τα δέκα Αθάνατα Παλληκάρια, ο Δήμος μας θα τιμήσει και τα τρία εν ζωή αδέλφια, τα οποία βιώσαν με τα αθώα παιδικά ματάκια τους ολόκληρη τη μάχη που διεξήχθη στο μικρό σπιτάκι τους.

Το σπιτάκι – «κάστρο», λίγο πριν από την έναρξη των εργασιών διάσωσης – αποκατάστασής του και μετατροπής του σε Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.