ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ

Κατάργηση σχολικών εκδρομών στο εξωτερικό ή έλλειψη πραγματικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης;

ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΗ

ΌΤΑΝ τίθεται θέμα πολιτικής ορθότητας κάποιων πολιτικών αποφάσεων που αφορούν τομείς και θέματα πολλά εκ των οποίων είναι σημαντικά, όπως, για παράδειγμα, ο χώρος της Εκπαίδευσης και ο εκπαιδευτικός κόσμος γενικότερα, αρχίζουν λογής αντίλογοι με επιχειρήματα, άλλοτε ορθά και άλλοτε λανθασμένα ή παραπλανητικά.

Τις τελευταίες μέρες, γίναμε δέκτες της αποφάσεως του Υπουργείου Παιδείας περί κατάργησης των σχολικών εκδρομών εξωτερικού. Στο παρελθόν, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της εκδημοκράτισης του σύγχρονου παιδαγωγικού σχολείου, έχουμε γίνει δέκτες πολλών απαγορεύσεων και καταργήσεων, όπως της σχολικής ποδιάς, του σχολικού επιθεωρητή, πολλών μαθημάτων και ειδικοτήτων, εξετάσεων κ.λπ..

Κάθε φορά, οι καταργήσεις αυτές φέρνουν αναστάτωση και είναι λογικό. Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε, ότι συνήθως εστιάζουμε στην διαδικασία και όχι στο περιεχόμενο, αναλωνόμαστε σε συζητήσεις που ουσιαστικά δεν αφορούν την ουσία του προβλήματος. αλλά τις επιμέρους λεπτομέρειες.

Η Εκπαίδευση έχει στόχο και χαρακτήρα μορφωτικό αλλά, κυρίως, παιδαγωγικό. Η Παιδεία φαίνεται να λησμονείται και να παραμελείται επιμελώς. Το Ελληνικό Σχολείο – βάσει του Συντάγματος – στοχεύει στην διάπλαση ηθικών, δημοκρατικών, ελεύθερων ατόμων – ενεργών πολιτών.

Χρόνια τώρα, και όσοι υπήρξαμε μαθητές και φοιτητές και γίναμε δέκτες της Ελληνικής Παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της, ακούγαμε και δυστυχώς και σήμερα ακόμη ακούμε, να γίνεται λόγος για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και αναβάθμιση και αλλαγή, για τις αξίες της «ελευθερίας», της «δημοκρατίας», της «ισότητας» και την περιβόητη φράση «ίσες ευκαιρίες». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα σε ένα κόσμο άνισο και διαφορετικών ταχυτήτων, να μιλάς για ίσες ευκαιρίες.

Δυστυχώς, βιώνουμε, χρόνια τώρα, μια παθολογική κατάσταση στην Εκπαίδευση όπου ένας Νόμος ή μια Υπουργική Απόφαση, μια πράξη, μια οδηγία ή μια εντολή βαφτισμένα πρόχειρα ως εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και αναβάθμιση του Εκπαιδευτικού Συστήματος, φέρνουν συνεχώς αλλαγές, καταργούν, συμπληρώνουν, μπερδεύουν, καθιερώνουν, ταλαιπωρούν γενικώς μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς.

Η απουσία, διαχρονικά, μιας ενιαίας, σοβαρής εθνικής εκπαιδευτικής πολιτικής και η έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού – προγραμματισμού και οργάνωσης της Εκπαίδευσης, είναι η κύρια αιτία της υποβάθμισης και των κακώς κειμένων που ταλανίζουν το Εκπαιδευτικό μας Σύστημα, δημιουργώντας πολλά προβλήματα στη σωστή λειτουργία και αποτελεσματικότητα του Ελληνικού Σχολείου. Πλήττεται σοβαρά η Εκπαίδευση μας.

Το Ελληνικό Σχολείο και ευρύτερα, το Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα, νοσεί. Κατάργηση προγραμμάτων, ειδικοτήτων ή κατευθύνσεων, σχολικών μονάδων, η έλλειψη κατάλληλα εκπαιδευμένων λειτουργών και εκπαιδευμένου προσωπικού, η απουσία επιμόρφωσης, η απαξίωση του εκπαιδευτικού και του έργου του, η παραπαιδεία και ένα σύστημα εξετάσεων εξαντλητικό και απάνθρωπα οργανωμένο, τόσο για τους μαθητές όσο και για τους γονείς, υπερφόρτωση πληροφοριών που οδηγούν στην παπαγαλία και στην επιλεκτική συγκράτηση, απουσία σύνδεσης του σχολείου με την αγορά εργασίας κ.λπ..

Ένα σύστημα δύσκαμπτο, χειριστικό, στο όνομα του Φιλελευθερισμού, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Ισότητας, των ίσων ευκαιριών, χειραγωγεί την γνώση, την υπερ-κοστολογεί, όχι οι εκδρομές, αλλά το ταξίδι, το όνειρο ή το όραμα κάθε νέου για εκπαίδευση, κοστίζει ακριβά.

Πως αλλιώς να εξηγήσεις σε ένα παιδί 17 – 18 ετών ότι πρέπει, αν θέλει να δει τα όνειρα του να γίνονται πραγματικότητα, να πληρώνουν οι γονείς του, σε μια δύσκολη εποχή, μια περιουσία σε φροντιστήρια, πως πρέπει να χάσει τις πιο όμορφες στιγμές της εφηβείας του διαβάζοντας και το χειρότερο, ότι θα πρέπει να «καλουπιάσει» την σκέψη και τα όνειρα του σε 400 λέξεις έκθεσης ή σαν καλός παπαγάλος, να κάνει copy- paste από την σελίδα του βιβλίου του στο τετράδιο των Πανελλαδικών!

Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι η κατάργηση των εκδρομών ή οποιαδήποτε άλλη κατάργηση. Το θέμα μας είναι η απουσία σοβαρότητας και πολιτικής βούλησης για πραγματική μεταρρύθμιση και αναγέννηση του εκπαιδευτικού συστήματος, παραβλέποντας οποιοδήποτε πολιτικό κόστος και συμφέρον. Η κατάργηση των εκδρομών εξωτερικού, αν και προκάλεσε θόρυβο και έδωσε τροφή στο εύκολο, θα πρέπει να παραδεχτούμε, μπροστά στα σημαντικά προβλήματα, την μηδαμινή της σημασία.

Το θέμα μας είναι η απαξίωση του Εκπαιδευτικού μας Συστήματος. Η απαξίωση των νέων Ελλήνων επιστημόνων. Πληρώνουμε σαν κοινωνία πολύ ακριβά την Εκπαίδευση μας. Οι νέοι μας, οι νέοι επιστήμονες μας, φεύγουν στο εξωτερικό αμέσως μετά τις σπουδές τους. Ίσως τελικά το θέμα μας θα πρέπει να είναι η μη κατάργηση, εκ μέρους κάθε νέου Έλληνα επιστήμονα, της πατρίδας του.

Γιατί σήμερα, σαν παιδί μπορεί στο μυαλό του να διογκώσει την σημασία της κατάργησης μιας εκδρομής που θα περνούσε ίσως όμορφα… και οποιαδήποτε άλλης κατάργησης, και να αντιδράσει όμως αύριο στο μέλλον, όπου το μέλλον του θα μοιάζει σκοτεινό και αβέβαιο, που θα θέλει αξιοπρεπή διαβίωση και ποιότητα ζωής, που θα αναζητά το αυτονόητο, το δικαίωμα στην εργασία ως επιστήμονας, και όταν η πατρίδα δεν θα είναι σε θέση να του το προσφέρει, τότε θα την καταργήσει και θα επιλέξει το εξωτερικό και αυτή δυστυχώς είναι η ωμή αλήθεια. Και σίγουρα θα σκέφτεται με πικρό χαμόγελο πόσο ασήμαντη για την ζωή του ήταν εκείνη η κατάργηση.

Ο κ. Γεώργιος – Σπυρίδων Κουτσογιάννης.