ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Συγκρίσεις: Νέα Υόρκη – Καλλιθέα!…

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΑΛΤΟΥΤ

Η NEA Υόρκη αποτελείται από πέντε Δήμους: τα Μανχάταν, Staten Island, Queens, Brooklyn και Bronx. Τα νησιά συνδέονται με γέφυρες, σήραγγες και πορθμεία. Κάποια από αυτά θα τα διασχίσουμε για να φθάσουμε στον προορισμό μας, την πόλη όπου ο κάθε ουρανοξύστης είναι μοναδικό δείγμα αρχιτεκτονικής. Οι περισσότερες λεωφόροι αριθμούνται από τα ανατολικά προς τα δυτικά (άρα η First Avenue βρίσκεται ανατολικά της Second, κ.ο.κ.). Η αρίθμηση των κτιρίων στις λεωφόρους ξεκινάει από το νότιο άκρο της λεωφόρου και αυξάνεται προς τα βόρεια, ενώ η αρίθμηση των οδών ξεκινάει από την Fifth Avenue και αυξάνεται τόσο προς τα ανατολικά, όσο και προς τα δυτικά. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι μπορείς πολύ εύκολα να βρεις το δρόμο σου.

Πως όμως δημιουργήθηκε αυτό το διεθνές θαύμα; Μια διεθνής μητρόπολη από το πουθενά; Όλα ξεκινάνε από την Ευρώπη! Ο ευρωπαϊκός οικισμός άρχισε με την ίδρυση μιας ολλανδικής εταιρίας εμπορίου γούνας, στο νότιο άκρο του Manhattan το 1614 και στη συνέχεια ονομάστηκε “New Amsterdam” (Νέο Άμστερνταμ). Ο επικεφαλής της ολλανδικής αποικίας Peter Minuit, αγόρασε το νησί του Manhattan από τους Lenape το 1626 προς 60 φιορίνια (περίπου 1000 δολάρια το 2006). Ένας θρύλος λέει ότι το Manhattan αγοράστηκε για γυάλινες χάντρες αξίας $24. Τον 19ο αιώνα, η πόλη είχε μεταμορφωθεί από τη μετανάστευση και την ανάπτυξη. Ένας οραματιστής πρότεινε για την ανάπτυξη το Σχέδιο των Επιτρόπων του 1811 (Commissioners’ Plan of 1811). Το σχέδιο αυτό επέκτεινε το δίκτυο των δρόμων της πόλης για να συμπεριλάβει το σύνολο του Manhattan, και το 1819 άνοιξε το κανάλι του Erie ώστε να συνδεθεί το λιμάνι του Ατλαντικού με τις απέραντες γεωργικές αγορές του εσωτερικού της Βορείου Αμερικής.

 Η τοπική κυβέρνηση έπεσε κάτω από την κυριαρχία των Tammany Hall, μια πολιτική δύναμη που υποστηρίζονταν από τους Ιρλανδούς μετανάστες. Στη δεκαετία του 1960, η Νέα Υόρκη άρχισε να υποφέρει από οικονομικά προβλήματα και αυξανόμενη εγκληματικότητα. Ενώ μια αναβίωση του κλάδου της οικονομίας βελτίωσε σημαντικά την οικονομική κατάσταση της πόλης, στη δεκαετία του 1980 το ποσοστό εγκληματικότητας της Νέας Υόρκης συνέχισε μια απότομη άνοδο στα μέσα της δεκαετίας και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Από το 1990 και έπειτα, τα ποσοστά της εγκληματικότητας άρχισαν να πέφτουν δραματικά λόγω της αυξημένης παρουσίας της αστυνομίας. Σημαντικοί νέοι τομείς, όπως η Silicon Alley, εμφανίστηκαν στην οικονομία της πόλης και ο πληθυσμός της Νέας Υόρκης έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών σύμφωνα με την απογραφή του 2000.

Όλοι μας, όμως, γνωρίζοντας η μη την ιστορία της Νέας Υόρκης, γνωρίζουμε ότι είναι ένας μητροπολιτικός Δήμος. Η αποσαφήνιση του όρου «μητροπολιτική περιοχή» είναι όμως ένα δύσκολο επίτευγμα. Ο OΟΣΑ δεν παρέχει κάποιο συγκεκριμένο ορισμό για τον καθορισμό των μητροπολιτικών περιοχών και στις χώρες όπου υφίσταται τέτοιος ορισμός (πχ. Αμερική, Καναδάς, Γερμανία, Φιλανδία, Ολλανδία), οι απόψεις διίστανται, καθώς άλλοτε χρησιμοποιούνται λειτουργικά κριτήρια κατάταξης, άλλοτε πληθυσμιακά (π.χ Σουηδία) και άλλοτε συνδυασμός αυτών.

Η καταγραφή των οργανωτικών μονάδων και φορέων που ασχολούνται με τοπικά προβλήματα της Αττικής, σχηματίζει την εικόνα ενός εντυπωσιακού οργανωτικού κατακερματισμού που ήδη ξεκινά από το επίπεδο της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης. Υπάρχουν 122 πρωτοβάθμιοι Ο.Τ.Α. (με μεγάλη ποικιλία μεγεθών), με περισσότερες από 100 δημοτικές επιχειρήσεις και 369 «θυγατρικά» νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Οι εν λόγω φορείς παρουσιάζουν σημαντικότατες διαφορές οι οποίες δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με τις διαφορές του πληθυσμιακού τους δυναμικού. Έτσι, η στελέχωση (προφανώς και οι οικονομικοί πόροι) ορισμένων Δήμων παρόμοιου μεγέθους, παρουσιάζει ανισότητες που φτάνουν, σε ακραίες περιπτώσεις, το 1/10.

Σοβαρές διαφορές εμφανίζονται αντιστοίχως και ως προς τις αρμοδιότητες, αφού οι Δήμοι και οι Κοινότητες που βρίσκονται εκτός Λεκανοπεδίου, δεν έχουν χάσει ορισμένες από τις αρμοδιότητες που σε αυτό ασκούνται από κεντρικούς φορείς (λ.χ. ύδρευση / αποχέτευση), ενώ σε άλλες περιπτώσεις ορισμένοι Δήμοι έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες που συμπληρώνουν τα κενά που αφήνουν οι κρατικοί φορείς (λ.χ. με ανάπτυξη συστήματος δημοτικής συγκοινωνίας, παροχή ιατρικών υπηρεσιών κ.ά.) και αλλού όχι.

Εν κατακλείδι, και η απορία μου είναι η εξής, ποια προϋπόθεση από της από πάνω λείπει από την Καλλιθέα; Γιατί, ο δεύτερος μεγαλύτερος Δήμος της Ελλάδας να μην μεταμορφωθεί στο καλύτερο μητροπολιτικό δήμο όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και όλης της Ευρώπης; τι μας λείπει; πέρα από την έλλειψη σεβασμού στο περιβάλλον, την παιδεία, την καθαριότητα, τα βρώμικα εσωτερικά πολιτικά παιχνίδια, της ελλείψεις σεβασμού στην νεολαία, και μια μόνιμη αγωνία για το ποιος θα γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη;

Ο κ. Αλέξανδρος Σαλτούτ.

** Ο κ. Αλέξανδρος Σαλτούτ έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις, με γνώσεις Νομικής και Οικονομικών, ενώ κατέχει Master στο πολιτικό μάρκετινγκ, από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης.